Κριστίνα Σιανσί
Οι Νύφες έχουν δεσμευτεί να καθοδηγήσουν ΟΛΑ τα ζευγάρια όχι μόνο μέσω του ταξιδιού του γάμου τους, αλλά και μέσω ορόσημων σχέσεων και σκαμπανεβάσματα. Κάθε ιστορία αγάπης είναι όμορφη, έχει τη δική της ξεχωριστή ιστορία και τις δικές της δοκιμές - δεν υπάρχει σχέση που να μοιάζει ίδια. Για να γιορτάσουμε αυτήν τη μοναδικότητα, ζητάμε από τα ζευγάρια να ανοίξουν την ιστορία της αγάπης τους, για την τελευταία στήλη μας, «Η αγάπη μοιάζει με αυτό». Παρακάτω, η Kelli Trapnell αφηγείται την ιστορία της.
Η αρραβωνιαστικιά μου και εγώ συναντηθήκαμε για πρώτη φορά για ποτά σε μια ανατολική Village Speakeasy, πριν από σχεδόν πενήντα χρόνια. Είχαμε συνομιλήσει με την έκδοση beta μιας εφαρμογής γνωριμιών ειδικά σχεδιασμένη για γυναίκες που ήθελαν να γνωρίσουν άλλες γυναίκες, τις οποίες ονομάσαμε αστεία 'κορίτσι Pinterest'. Ρυθμίζουμε μια ημερομηνία που είδαμε τις φωτογραφίες του άλλου, αλλά δεν γνωρίζουμε πολλά για το ένα το άλλο.
Ως αμφιφυλόφιλη γυναίκα, η εύρεση κάποιου μέχρι σήμερα που πραγματικά με σεβόταν - και δεν με φετιχίζονταν ή δεν με φρόντιζε σαν ψυχός ασθενής - ήταν δύσκολη. Η αρραβωνιαστικιά μου είναι λεσβία και ποτέ δεν ενήργησε όπως η ταυτότητά μου ήταν μια φάση.
Μιλήσαμε για τη μουσική της δεκαετίας του '90, για να είμαστε καλλιτέχνες στη μεγάλη πόλη. Είχαμε μετακομίσει από το Τέξας και το Νέο Μεξικό, αντίστοιχα, με τον ρητό στόχο να προχωρήσουμε ως συγγραφείς και ερμηνευτές. Καλύψαμε να μετακομίζουμε στη Νέα Υόρκη, μιλήσαμε για το πόσο δύσκολο ήταν να είμαστε μακριά από τις οικογένειές μας. Για τον καθένα από εμάς, η οικογένεια είναι σημαντική - και οι δύο έχουμε οικογένειες που είναι δυνατές και διασκεδαστικές, μεγάλοι χάκερ. Οικογένειες που είναι κοντά, ακόμα και όταν δεν είναι οι διακοπές. Μιλήσαμε για ώρες, κανένας από εμάς δεν θέλαμε να πάμε σπίτι. Ερωτευτήκαμε.
Ως αμφιφυλόφιλη γυναίκα, η εύρεση κάποιου μέχρι σήμερα που πραγματικά με σεβόταν - και δεν με φετιχίζονταν ή δεν με φρόντιζε σαν ψυχός ασθενής - ήταν δύσκολη. Η αρραβωνιαστικιά μου είναι λεσβία και ποτέ δεν ενήργησε σαν η ταυτότητά μου να ήταν μια φάση ή κάτι που θα μπορούσε να αλλάξει τόσο εύκολα όσο το χρώμα των μαλλιών ή μια αγαπημένη στολή. Ο σεβασμός, από κάθε άποψη, ήταν η βάση για τη σχέση μας, το θεμέλιο που χτίσαμε. Ήμουν έξω στην οικογένειά μου για λίγα χρόνια, η Σάρα βγήκε από το νωρίτερο κολέγιο. Κατά τα επόμενα χρόνια, κάναμε καταπληκτικά πράγματα μαζί - τρέξαμε στο Pride, ο καθένας αντιμετωπίζαμε προσωπικούς και επαγγελματικούς στόχους και γιορτάσαμε με αργά το βράδυ καραόκε και καλοκαιρινές εκδρομές στο Fire Island.Μετακινήσαμε μαζί, και τα πράγματα έγιναν σοβαρά. Εκτίμησα ένα σχέδιο να της προτείνω και οργάνωσα ένα μεγάλο πάρτι με τις οικογένειές μας και τους φίλους της πόλης. Είπε ναι, και εμείς άρχισε να σχεδιάζει .
Πάντα θέλαμε μια μακροχρόνια δέσμευση - γιατί να μην απολαύσουμε κάθε μέρος της ζωής μας μαζί, συμπεριλαμβανομένης της δέσμευσης; Αλλά ένα μεγάλο μέρος της επιλογής να περιμένω δύο ακόμη χρόνια πριν πραγματικά μπλοκαριστεί ήταν η οικογένειά μου. Ανησυχούσα ότι η σε μεγάλο βαθμό συντηρητική οικογένειά μου με έδρα το Τέξας θα χρειαζόταν λίγο χρόνο για να προσαρμοστεί στην ιδέα ότι η ιδιοτροπία μου θα ήταν τόσο ορατή, για πάντα. Αλλά ανησυχούσα χωρίς λόγο. Σχεδόν όλοι στην οικογένειά μου ήταν ενθουσιασμένοι με τα νέα, τόσο ενθουσιασμένοι και έτοιμοι να γιορτάσουν μαζί μας όσο και η οικογένεια της Σάρα.Με μία εξαίρεση: η μικρότερη αδερφή μου.
Η αδερφή μου και εγώ ήμασταν πάντα κοντά. Οι γονείς μας χώρισαν όταν ήμασταν τέσσερα και επτά, αντίστοιχα, και είχαμε πάντα την πλάτη του άλλου. Δεν ήμασταν ποτέ το είδος των αδερφών που πολεμούσαν, ακόμη και για ηλίθια πράγματα, και όταν αποφάσισε να εργαστεί για μια ευαγγελική εκκλησία με λιγότερα χρήματα και λιγότερο κύρος από τις άλλες δουλειές που είχε προσφερθεί από το κολέγιο, υπερασπίστηκα την επιλογή της στους γονείς μας , οι οποίοι ανησυχούσαν. Ήξερα ότι αυτή και εγώ είχαμε κάπως διαφορετικές πεποιθήσεις. Είμαι Χριστιανός, αν και δεν μου αρέσει η εκκλησία.Πίστευε ότι η εκκλησία ήταν κεντρική για τη θρησκευτική εμπειρία. Ποτέ δεν είχε ποτέ πρόβλημα με την ιδιομορφία μου - ήταν το πρώτο άτομο που είχα βρει στην οικογένειά μου. Μετά τη δέσμευση, άρχισε να με καλεί με σοβαρές ανησυχίες για το πώς επρόκειτο να «πάω στην κόλαση» για να παντρευτώ μια άλλη γυναίκα.
Στην αρχή νόμιζα ότι ίσως είχε κάποιο πρόβλημα με τη Σάρα και δεν ένιωθα άνετα να το πω στο πρόσωπό μου. Αλλά αυτό δεν ταιριάζει με όλες τις διασκεδαστικές εξόδους που είχαμε και οι τρεις μαζί και τον τρόπο που πάντα τα πήγαινα τα Χριστούγεννα. Η Σάρα δεν είναι ένα ασυνήθιστο άτομο ή μια επίκτητη γεύση που είναι ανοιχτή, ευγενική και διακριτική για τους άλλους ανά πάσα στιγμή, εξωστρεφής, διασκεδαστική και φιλόξενη. Επιπλέον, η Σάρα είναι επίσης Χριστιανή, όπως και η οικογένειά της. Κάποια στιγμή, είχε σκεφτεί να πάει στο σχολείο. Πώς θα μπορούσαν να μας συγκρατήσουν οι θρησκευτικές διαφορές όταν ουσιαστικά δεν υπήρχαν πραγματικές θρησκευτικές διαφορές μεταξύ μας;Μπερδεμένος και πληγωμένος, ρώτησα την αδερφή μου να μάθει αν υπήρχε κάτι λάθος και είπε: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι δύο είναι καλοί ο ένας για τον άλλον. Λατρεύω τη Σάρα, εύχομαι απλώς να είσαι φίλος. '
Δεν ήξερα τι να κάνω. Τόσα πολλά άρθρα στο διαδίκτυο μου έλεγαν ότι ήταν εντάξει να αποκόψω τα τοξικά μέλη της οικογένειας από τη ζωή μου. Αλλά δεν ήθελα να χάσω την αδερφή μου.
Οι αγώνες συνεχίστηκαν, γίνονται πιο άσχημοι και πιο άσχημοι, στο τηλέφωνο και αυτοπροσώπως, για σχεδόν τα δύο ολόκληρα χρόνια της δέσμευσής μας. Τόσες πολλές νύχτες μετά από μια ώρα κραυγής στο τηλέφωνο, πήγα στο κρεβάτι να κλαίω για το πόσο άδικο ήταν, ιδιαίτερα για τη Σάρα, πόσο πληγωμένο ένιωσα και πώς δεν μπορούσα να πιστέψω ότι η αδερφή μου, που από πολλές απόψεις ήταν από τους στενότερους συντρόφους μου, θα αποφάσιζε να με πληγώσει έτσι. Είχα προγραμματίσει να της ζητήσω να είναι η τιμή μου. Είχα ακούσει τα επιχειρήματά της - ότι απλώς με κοίταζε, ότι όλα αυτά ήταν μια διαφορετική άποψη.Ήξερα ότι πίστευε ότι είχε τη σωστή στάση. Αλλά ήξερα επίσης ότι δεν μπορούσε να εξισώσει την εγκυρότητα της ύπαρξής μου με τη γνώμη της για το αν αυτή η ύπαρξη ήταν «σωστή». Ειδικά όταν είχαμε δεκάδες άλλα χριστιανικά μέλη της οικογένειας που συγχώρησαν ολόψυχα την ένωσή μας.
Τόσα πολλά άρθρα στο διαδίκτυο μου είπαν ότι ήταν εντάξει να αποκόψω τα τοξικά μέλη της οικογένειας από τη ζωή μου (κάτι που είχα ήδη κάνει με κάποιους πρώην φίλους που δεν μπορούσαν να ξεπεράσουν την ομοφοβία τους). Αλλά δεν ήθελα να χάσω την αδερφή μου. Δεν ήθελα να χάσω όλα τα καλά μέρη της σχέσης μας μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούσε να παραδεχτεί ότι έκανε λάθος.
Η Σάρα πρότεινε ότι ίσως προσπαθώ να αφήσω πρώτα τα παράπονά μου. Όχι ότι τα παρατάω, απλά αν δοκιμάσουμε ανακωχή, ίσως τα πράγματα να γίνουν καλύτερα. Έτσι το περασμένο καλοκαίρι, τηλεφώνησα στην αδερφή μου και της είπα ότι δεν ήθελα να κάνω αυτήν τη συζήτηση πια, και ότι θα χρειαστεί να με ενημερώσει αν θα παρευρεθεί στο γάμο μου. Είχα δύο προϋποθέσεις για την παρουσία της: 1) θα έπρεπε να είναι ευτυχισμένη για εμάς, ωστόσο έπρεπε να το κάνει αυτό και 2) δεν μπορούσε να κάνει σκηνή στο γάμο μας.Για λίγο έσπασε αυτούς τους όρους, αλλά τελικά συμφώνησε.
Και τότε συνέβη κάτι - επειδή είχαμε σταματήσει να παλεύουμε τόσο πολύ, η σχέση μας άρχισε να επιδιορθώνεται, τόσο ελαφρώς. Από το περασμένο φθινόπωρο, στην πραγματικότητα είχαμε πολιτικές συνομιλίες, στην αρχή για οτιδήποτε άλλο εκτός από το γάμο, αλλά τώρα μιλάμε ακόμη και για τα πάντα, από τις διακοσμήσεις έως τα σχέδια για την τελετή. Μου τηλεφώνησε τις προάλλες, όλοι ενθουσιασμένοι, για να μου πει ότι είχε πάρει το αεροπορικό εισιτήριο για το γάμο τον Σεπτέμβριο. Κάθε μέρα, χαίρομαι που αποφασίσαμε να δουλέψουμε με τον πόνο.
Κάθε μέρα, είμαι ευγνώμων στη Σάρα που βοήθησε να φέρουμε μαζί την αδερφή μου και εγώ. Και κάθε μέρα, βελτιώνεται.
Πώς η ακύρωση του διεθνούς γάμου μας μας θύμισε τι πραγματικά έχει σημασία
